Wchodzimy w Wielki Tydzień, ale wchodzimy weń zupełnie inaczej… Inaczej od niepamiętnych czasów… Nawet w czasie wojny wierzący chrześcijanie mogli przystąpić do spowiedzi i komunii, mogli w Wielką Sobotę poświęcić pokarmy…
Dziś w wielkich katedrach może modlić się jedynie kilka osób wraz z kapłanem… Natomiast w o wiele mniejszych autobusach może jechać kilkadziesiąt osób nawet… Co to za czas?
Wieczorem 5 XII 2019 r. otrzymałem niespodziewany, ale niezwykle ważny i serdeczny list od Pana Piotra Paluszkiewicza, dotyczący wybitnego polskiego krajoznawcy, mojego przyjaciela i współpracownika na wielu polach i ugorach turystycznych peregrynacji. Dotyczący Roberta Kulaka, którego pożegnaliśmy na tym łez padole w czerwcu roku bieżącego… Pożegnaliśmy z wielką pustką w sercu i rozumie, któremu do dziś ciężko objąć tę ziemską stratę…
Schodzimy z Piekła leśną, ciężką dla nóg, piaszczystą drogą – po lewej, za lasem, zostawiamy za sobą Niebo… Ruszamy w kierunku Sielpi… Duch Roberta jest tu wręcz namacalnie wyczuwalny…
Tak kończy się Pierwszy Rajd Pamięci Roberta Kulaka – Człowieka Dobrego i Wybitnego Krajoznawcy Polskiego oraz Przewodnika Świętokrzyskiego…
Ale zacznijmy od początku…
Do zobaczenia Przyjacielu…
Taki tytuł, bo nie żegnaj… Jeszcze się spotkamy…
Jak powinienem zacząć? To nie takie proste… Można by jak zawsze - sztampowo, może tak wypada, może tak trzeba… Spróbujmy…
