Najprawdopodobniej w XVI i XVII w. dymiła tu już huta szkła, w której gorącą robotę nadzorował – jej właściciel – Adam Ciekot. W roku 1696 ziemię tę nabył niejaki Ozga. Po kilku już przeprowadzkach – gdzieś na przełomie lat 60. i 70. XIX w. – przyszło objąć dzierżawę tutejszego folwarku (lub raczej początkowo poddzierżawę – od niejakiego Knopfa) Wincentemu Żeromskiemu – ojcu Stefana – przyszłego wybitnego polskiego pisarza. Po śmierci Wincentego w 1883 r. właściciel folwarku zmienił warunki dzierżawy i ubogiemu gimnazjaliście kieleckiemu – Stefanowi Żeromskiemu, wraz z siostrą i macochą, przyszło opuścić Ciekoty, które – ukryte przeważnie pod innymi „zakonspirowanymi” literackimi nazwami – odnajdziemy niemal w każdej książce pisarza – w „Syzyfowych pracach” na przykład są to Gawronki, w „Promieniu” – Niemrawe, w „Ludziach bezdomnych” – Głogi, w „Popiołach” – Wygnanka, w „Urodzie życia” – Ciernie, zaś w „Przedwiośniu” – Chłodek.
Z parkingu wkraczamy na ogrodzony, uporządkowany i zagospodarowany dziś dla celów edukacyjnych i rekreacyjno – wypoczynkowych teren – teren Centrum Edukacyjnego „Szklany Dom” – Dworek Stefana Żeromskiego w Ciekotach – gdzie stały niegdyś zabudowania folwarczne i rodzinny dwór pisarza. Budowli tych, czy ich pozostałości, obecnie już tu nie znajdziemy, ale w miejscu, gdzie stał dom autora „Syzyfowych prac”, wznosi się dziś rekonstrukcja typowego, drewnianego dworu polskiego – z charakterystycznym gankiem – portykiem, którego tympanon tradycyjnie wsparty jest na czterech kolumnach. W środku oglądać możemy również ciekawe wystawy czasowe, m.in. fotograficzne i prezentujące dorobek ludowego rękodzieła artystycznego okolicznych twórców. Możemy tu również zobaczyć fotografie rodziców pisarza i inne pamiątki związane z rodziną Żeromskich. Do naszych czasów zachowały się jedynie resztki ogrodu i sadu. Odtworzono także staw, w którym za czasów pisarza „przeglądał się” dom jego dzieciństwa i wczesnej młodości. Znajdziemy tu również pamiątkowy kamienny obelisk, turystyczną wiatę ze stołami, pole biwakowe, krąg ogniskowy, niewielki amfiteatr, urokliwy mostek nad rzeczką, no i oczywiście „Szklany Dom”.
Przez lata ród Ozgów stopniowo zagospodarowywał ten kawałek ziemi ubogiej, m.in. odnawiając młyn oraz wystawiając stajnie, chlewy, stodoły, izbę piekarniczą, a także – w poł. XVIII w. – dwór, w którym ponad sto lat później zamieszkała rodzina Żeromskich. Dworek ten – zbudowany z drewna modrzewiowego „ciosanego w węgieł”, kryty gontem – wewnątrz posiadał sień, izbę i komorę. Z tegoż dworu, który spłonął w pocz. XX w., zachowała się potężna modrzewiowa belka wspierająca strop – „siestrzan” – z wyciętymi nań ozdobnymi rozetami i napisem: „Anno Domini 1753, Juli” – która obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego w Kielcach. Obok zrekonstruowanego dworu – opodal jego płd. ścian – stoi pamiątkowy kamienny obelisk, na którym wyryto okrojony cytat z ostatniego dzieła Stefana Żeromskiego „Puszcza jodłowa”. Pod koniec 2007 r. rozpoczęto przygotowania do budowy na Żeromszczyźnie „Szklanego Domu”. Jesienią roku 2010 on był gotowy i uroczyście – wraz rekonstrukcją dworu polskiego – został oddany do użytku. Budowli nadano nowoczesną i jednocześnie dość surową formę. „Szklany Dom” w Ciekotach jest sercem gminnego Centrum Edukacyjnego.
Idąc za znakami niebieskiego szlaku turystycznego (z Cedzyny do Wąchocka) – ruszamy w górę zbocza Góry Radostowa (451m n.p.m.), mając za cel zdobycie jej szczytu, gdzie umieszczono betonowy punkt triangulacyjny. Góra Radostowa stanowi część tzw. Pasma Głównego Gór Świętokrzyskich i – jak całe niemal owo Pasmo Główne – zbudowana jest ze skał okresu kambryjskiego. Z partii szczytowych Radostowej rozciąga się wspaniały widok. Na skłonach płd. i wsch. góry znajdują się charakterystyczne wąwozy – o dnach usłanych kamieniami – tzw. „kamecznice”. Leżąca po stronie wsch. wzniesienia, określana jest jako Kamecznica Bęczkowska, zaś ta po stronie płd., zwie się Kamecznicą Podmąchocicką lub Podmąchocką. Po zach. stronie Radostowej – na skłonach Pasma Masłowskiego – usadowiła się wieś Mąchocice, od płd. na jej zbocze wkroczyły zabudowania Podmąchocic, zaś od płn. – Ciekot. Patrząc z Radostowej w kier. płd. – zach., widzimy wioskę Leszczyny z kościołem Św. Jacka. Na płd. natomiast, widać Bęczków, położony u stóp Góry Stróżnej (367m n.p.m.), zwanej też Strużyną. Za Leszczynami i Bęczkowem na płd. rozciąga się Dolina Kielecko – Łagowska, za nią zaś sterczą lesiste grzbiety pasm: Brzechowskiego, Daleszyckiego, Orłowińskiego i Cisowskiego. Na płn. od Radostowej rozciąga się z kolei Dolina Wilkowska – m.in. z Ciekotami i Wilkowem – ograniczona dalej na płn. potężnym, pokrytym gęstym borem Pasmem Klonowskim z Bukową Górą (484m n.p.m.). Doliny – Wilkowską i Kielecko – Łagowską – rozdziela grzbiet Pasma Głównego Gór Świętokrzyskich (ciągnący się na osi wsch. – zach.), którego najwyższa część, zwana Pasmem Łysogórskim – poprzedzona Górą Wymyśloną (415m n.p.m.) i Krajeńskim Grzbietem z leżącą nań wsią Krajno – widoczna jest na wsch. i przyciąga wzrok potężną, lesistą sylwetką Łysicy (612m n.p.m.) – najwyższego szczytu Gór Świętokrzyskich.
Schodzimy w dół zboczy Radostowej i wracamy do Ciekot. Docieramy do parkingu przy Żeromszczyźnie i udajemy się w dalszą podróż.
ATRAKCJE NAJBLIŻSZEJ OKOLICY
Brzezinki Znajdziemy tu ośrodek jeździecki – Świętokrzyski Klub Jazdy Konnej (Brzezinki 52). Godzina jazdy konnej, to koszt ok. 50zł. Ośrodek dysponuje również pensjonatem dla koni, zaś istoty rodzaju ludzkiego, za opłatą – ok. 50zł – skorzystać mogą z 8 miejsc noclegowych w 3 pokojach. Tel. 608 299 110, e – mail: krzysztof.sarapata@gmail.com, www.brzezinki.com.pl. Barcza Wieś stanowi doskonałą bazę wypadową w leśne, urokliwe rejony Pasma Klonowskiego. Na zach. krańcu miejscowości, leżącym przy ruchliwej trasie nr 7 (E – 77 – Kraków – Kielce – Warszawa) znajdują się wyrobiska dawnego kamieniołomu (na zach. zboczu Góry Barcza – 465m n.p.m.) dziś wypełnione wodą, na terenie których w 1984 r. powstał rezerwat geologiczny „Barcza”, o pow. 14, 68ha. Występa Na rozdrożu stoi tu pomnik, w postaci wysokiego, drewnianego krzyża oraz osadzonego u jego podstawy pamiątkowego głazu, na którym wyryto napis: „Powstańcowi 1863 roku/ Bohaterowi »Ech leśnych« S. Żeromskiego/ Obywatele wolnej Polski”. Wart odwiedzenia jest też – niezwykle ciekawy architektonicznie – tutejszy kościół parafialny p.w. Św. Kazimierza, który zbudowany został na planie dwunastokąta. Klonów Znajdziemy tu pomnik, poświęcony 16 mieszkańcom Klonowa zamordowanym 2 VII 1943 r. przez niemieckich oprawców. Obok rośnie wiąz górski – pomnik przyrody. Idąc za znakami szlaku żółtego zdobyć możemy najwyższy szczyt Pasma Klonowskiego – szczyt Bukowej Góry (484m n.p.m.). W partiach szczytowych Bukowej Góry, gdzie spotkamy znaki szlaku pieszego, oznaczonego kolorem zielonym (prowadzącego z Łącznej przez Bodzentyn do Starachowic), znajdziemy urokliwą wychodnię skalną – pomnik przyrody nieożywionej. Wychodnia ta – nosząca ciekawe znamiona wietrzenia, zbudowana z piaskowców dewońskich – tworzy grupę skalną o wys. ok. 5m i dł. ok. 15m. W 1996 r. rejon Bukowej Góry włączony został do Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Spod wychodni piaskowców dewońskich, idąc za znakami szlaku zielonego w kier. płd. – wsch., dotrzemy do drewnianej kapliczki (którą, wg miejscowej tradycji, ustawiono na grobie żołnierza napoleońskiego) oraz mogiły partyzanta poległego w 1943 r. – w miejscu zwanym Obrozik.